Yakın zamanda ekrana veda eden Yalı &Ccedil;apkını&rsquo;nın final b&ouml;l&uuml;m&uuml;nde arkasında İstanbul&rsquo;un sil&uuml;etiyle seyircisine el sallayan Mert Ramazan Demir&rsquo;i alıp Kilyos&rsquo;a, Daniel Lee imzası taşıyan Burberry tasarımları eşliğinde elma yiyip yeşil kırlarda gezinmeye g&ouml;t&uuml;r&uuml;yoruz.

Bu sayının teması "fantezi", hemen herkes i&ccedil;in farklı anlamlara gelir muhtemelen. Zaten anlam ile mana arasındaki farkı da hatırlamak gerek. Ne demiş yazar Murat Menteş: Mana, hakikatin kendisi, anlam da bizdeki karşılığı. Tabii ben Mert Ramazan&rsquo;la sohbete oturmadan evvel temamızın s&ouml;zl&uuml;k anlamına yeniden bakıyorum ve g&ouml;rd&uuml;ğ&uuml;m iki karşılık &ccedil;ok hoşuma gidiyor. İlki, "Sonsuz, sınırsız hayal", diğeri de "Değişik heves, değişik beğeni, değişik d&uuml;ş&uuml;n&uuml;ş." Ona ilk olarak hayatındaki sınırsız hayalini sormak istiyorum. Muhabbetimizi a&ccedil;ması i&ccedil;in uygun iki anlam, ben ikincisini se&ccedil;iyorum. "Hayal kurmanın kendisi zaten sınırsız olmalı, yoksa gelecekle ilgili planlar yapmaktan farkı kalmaz. Benim i&ccedil;in hayal, bir şey olmak değil mesela; bir şeyin i&ccedil;inde kaybolabilmek. Bir rol, bir yer, bir an, bir dil&hellip; Hayalin bir yere ulaşmasından &ccedil;ok, onunla yaşayabilmekle ilgileniyorum." Genelde r&ouml;portajlarda b&ouml;ylesi cevaplar almak i&ccedil;in sohbetin biraz ısınması gerekir ama Kilyos&rsquo;un havasından olsa gerek, Mert Ramazan&rsquo;ın daha ilk yanıtı beni başka bir yerlere g&ouml;t&uuml;r&uuml;yor bile. Zaten değişik d&uuml;ş&uuml;n&uuml;ş dedikleri de bu olsa gerek.
Yeşilliğin, &ouml;n&uuml;m&uuml;zde uzanan g&ouml;l&uuml;n ve sevimli hayvanların etrafımızı sardığı bir ortamdan ilham almamak m&uuml;mk&uuml;n değil. Londra Moda Haftası'na Burberry'nin &ouml;zel davetlisi olarak katılan Mert Ramazan, şimdi konu moda olduğunda b&ouml;yle bir ortamda bambaşka bir mod i&ccedil;erisinde. Hayaller ve ger&ccedil;ekler arasında bir yerde. Hayal kurmanın heveslenmekle de bir ilgisi vardır belki de. Tabii burada yine mana ile anlamın farkı devreye giriyor; kimisi i&ccedil;in hevesin namı pek de parlak değil, &ouml;mr&uuml; sınırlı ama ben şu anda Mert Ramazan gibi hayaline ulaşmaktan ziyade onu yaşamakla ilgilenen birinden gelecek bakış a&ccedil;ısıyla ilgileniyorum. "Heves benim d&uuml;nyamda merakla eşdeğer. Merak varsa, heves illa ki bir yerden kendini g&ouml;steriyor. Hayata karşı meraklı kalabildiğim s&uuml;rece heyecanım da hevesim de oluyor. Kendini tekrar eden, beni sıkan, merak etmediğim yerde olmamayı se&ccedil;iyorum. Bu denge, hevesi koruyor." Hen&uuml;z 20&rsquo;li yaşlarının sonunda olan, neredeyse 10 yıllık bir kariyere sahip bir oyuncu o. Yer aldığı projelerin i&ccedil;inde Şahmaran gibi fantastik bir dijital eser de var, Yalı &Ccedil;apkını gibi reyting rekorları kıran bir televizyon dizisi de. Filmografisine baktığımda da merakını gidermek i&ccedil;in adımlar attığını rahatlıkla g&ouml;rebiliyorum. Proje se&ccedil;erken &ccedil;eşitlilik onun bu merakını besleyen fakt&ouml;rlerden bir tanesi ama onu geride kalan cevapları sayesinde biraz olsun anladıysam, alıştığımız t&uuml;rde bir &ccedil;eşitlilik kıstası Mert Ramazan&rsquo;a yetmeyecektir. "&Ccedil;eşitlilik elbette &ouml;nemli ama ben bunu bi&ccedil;imsel bir farklılıktan &ouml;te, i&ccedil;erikteki derinlikle &ouml;l&ccedil;&uuml;yorum. Karakterin bir arzusunun olması gerekir; metaforik değil, varoluşsal bir arzudan bahsediyorum. Yaşamla boğuşan, anlam arayan karakterler ilgimi &ccedil;ekiyor." Yaşamla boğuşmak dendiği zaman ne &ccedil;ok karakter canlanıyor g&ouml;z&uuml;m&uuml;n &ouml;n&uuml;nde&hellip;

Hayatın ger&ccedil;ekliğini en filtresiz şekilde veren eserlerin bizi &ccedil;ektiğini d&uuml;ş&uuml;n&uuml;yorum. Ge&ccedil;enlerde yayınlanan ve t&uuml;m d&uuml;nyada tabiri caizse infial yaratan, Stephen Graham&rsquo;in bol BAFTA&rsquo;lı yazar Jack Thorne ile birlikte yazıp oynadığı, oyuncunun daha &ouml;nce yer aldığı Boiling Point&rsquo;in y&ouml;netmeni Philip Barantini&rsquo;nin &ccedil;ektiği Adolescence dizisi geliyor aklıma. D&ouml;rt b&ouml;l&uuml;mden oluşan ve her b&ouml;l&uuml;m&uuml; sinematik kusursuzluğun &ouml;tesine ge&ccedil;ip bir de teknik m&uuml;kemmellikle tek planda &ccedil;ekilen dizi, hi&ccedil; de kompleks olmayan konusunu &ouml;yle bir ger&ccedil;eklikle anlatıyor ki, g&ouml;z&uuml;n&uuml;z&uuml; ekrandan ayırmanız da, i&ccedil;inizde olduğunu belki o ana dek bilmediğiniz bazı duygularınızla y&uuml;zleşmemeniz de m&uuml;mk&uuml;n değil. Ama işte hikaye anlatıcılığının mucizesi, bu denli ger&ccedil;ek bir eserin bile bir ya da birka&ccedil; kişinin hayaliyle doğmasıyla ilgili olsa gerek. Peki bu durumda acaba hayal ile ger&ccedil;ek arasındaki sınır nerede başlıyor, nerede bitiyor?&nbsp;&nbsp;

Cevaplaması g&uuml;&ccedil;, muhtemel ki tek bir yolu da yok ama Mert Ramazan&rsquo;ın bu konudaki fikrini merak ediyorum. "Aralarında belirgin bir sınır olduğunu d&uuml;ş&uuml;nm&uuml;yorum. Hayali, ger&ccedil;eğin soyut bir uzantısı olarak g&ouml;r&uuml;yorum. Bir yerde okumuştum, &lsquo;Hayal kurmak, hafif&ccedil;e g&ouml;zlerini kısmaktır.&rsquo; Buna inanıyorum. Yani aslında hala bakıyorsundur ama başka bir perspektiften." Yine beni hi&ccedil; şaşırmadığım şekilde şaşırtan ve d&uuml;ş&uuml;ncelere uğurlayan bir yanıt. Aklımın arka raflarından bir lafı hatırlatıyor bana, Alejandro Zambra "Okumak y&uuml;z&uuml;n&uuml; kapamaktır. Yazmaksa y&uuml;z&uuml;n&uuml; g&ouml;stermek," demiş. Her iki s&ouml;ze de bakar ve yazmanın da hayal kurmanın bir yolu olduğu d&uuml;ş&uuml;n&uuml;l&uuml;rse, bende karşılık buldu hayal kurmanın g&ouml;zleri hafif&ccedil;e kısmak ve belki o sırada kağıda da bir şeyler karalamak olması.

Bu sohbet bizim Mert Ramazan Demir&rsquo;le ilk karşılaşmamız, dolayısıyla tanışmamızın ilk adımı. Belki kulağa biraz iddialı gelebilir ama onu hi&ccedil; tanımadan geldiğim bu r&ouml;portajın şu dakikasında, Mert Ramazan&rsquo;ın kafasının i&ccedil;inde d&ouml;nen d&uuml;ş&uuml;ncelere, hayatta diğerlerinden ayrıştığı yerlere, gideceği y&ouml;nlere dair fikirlerim oluştu bile. Siz de size salt cevaplar sunulmasıyla değil de yeni sorular sordurulmasıyla ilgiliyseniz, benim yerimde olmak isterdiniz. Sanatla olan ilişkimizin de sorular, cevaplar ve anlam arayışları ekseninde d&ouml;nd&uuml;ğ&uuml;ne inanıyorum. İyi sanat k&ouml;t&uuml; sanat ayrımı yapmak bize d&uuml;şmez ama sorularla bağ kurduranın makbul olduğunu da yadsıyamayız sanırım. "Sanat bana, &lsquo;Bu seni neden bu kadar etkiledi?&rsquo; sorusunu sorduruyorsa, i&ccedil;imde daha &ouml;nce fark etmediğim ya da unuttuğum bir şeye dokunmuş demektir. Bana kendi derinliğimi hatırlatması beni etkiler," diyor Mert Ramazan.
Onunla ilgili d&uuml;ş&uuml;ncelerim de oluşmaya ve gelişmeye devam ediyor. Onu hi&ccedil; tanımayan biri ile ilk kez karşılaştığında, sohbet ettiğinde, kendisi hakkında ne d&uuml;ş&uuml;n&uuml;lmesini ister ki? "Muhtemelen &ccedil;ok da bir şey d&uuml;ş&uuml;nmesin isterim. Belki sadece &lsquo;Bu adam biraz uzakta duruyor ama dikkatli bakıyor&rsquo; diyebilir. Ben insanları g&ouml;zlemlemeyi seviyorum. Herkes hemen &ccedil;&ouml;z&uuml;lmek zorunda değil." Mert Ramazın&rsquo;ın cevapları &uuml;st&uuml;ne pek de yorumlanacak bir şey bırakmıyor bana, Kilyos&rsquo;un sonsuz yeşilliklerine ve uzaktaki denize doğru bakıyorum, kafamı onaylar şekilde sallıyorum. Elbette herkes hemen &ccedil;&ouml;z&uuml;lmek zorunda değil.

Şu ana kadarki sohbetimiz ucundan kıyısından mesleğiyle ilintili olsa, daha ziyade hayatla kurduğu ilişkinin yansımalarını g&ouml;rsem de oyunculuk hakkındaki d&uuml;ş&uuml;nceleri artık benim i&ccedil;in daha b&uuml;y&uuml;k bir merak konusu haline geliyor. Oyunculuk yaparken kendi adına empatiyi sezgiye &ccedil;evirebilmeyi ama&ccedil;lıyor.&nbsp;

"Yani bir karakteri anlamak değil sadece, onun yerine d&uuml;ş&uuml;nmeye başlamak&hellip; Bazen bir sahnede ne hissetmen gerektiğini teknik olarak biliyorsun ama hissetmiyorsun. O anla sezgisel bağ kurmak, işin kırılma noktası oluyor. Ben hep o bağın peşindeyim." O bağı kurabildiğine inanıyorum işlerinden hareketle. Benzer bir arayışımız var belki de onunla, her ne kadar ben kameranın &ouml;n&uuml;nde değil ekranın karşısında ve klavyenin başında yaşasam da bu arayışı, birka&ccedil; sene &ouml;nce kendime "Kendi dilinde bir şey yapman lazım" demiştim. &Uuml;retirken bunaldığım, tıkandığım bir d&ouml;nemdi. Sonra yazdığım bir yazıya yedirdim aklıma geldiği gibi. "Kendi dilinde bir şey yapman lazım eksikliğini hissettiğin şeyi gidermek i&ccedil;in, o adımı atman lazım. Sen y&uuml;ksek sesle bağırmadık&ccedil;a kimse d&ouml;n&uuml;p bakmıyor artık insana," gibi bir c&uuml;mleye d&ouml;n&uuml;şt&uuml; aklımdaki d&uuml;ş&uuml;nce ya da kalbimdeki arayış. D&uuml;ş&uuml;nce d&uuml;ş&uuml;nceyi getiriyor, şimdi de aklıma Metin Altıok&rsquo;un S&uuml;veyda şiirinin dizeleri geliyor. &Ccedil;&uuml;nk&uuml; Mert Ramazan&rsquo;ın cevapları bende yeni kapılar a&ccedil;ıyor, yeni bakış a&ccedil;ıları g&ouml;steriyor. Mana ile anlamın farkını hatırlayarak a&ccedil;ıyorum şiiri:
Yeni bir s&ouml;zc&uuml;k &ouml;ğrendim ge&ccedil;enlerde rastlantı sonucunda; Eskiden y&uuml;reğin ortasında bulunduğu sanılan siyah nokta, Yani mecazi anlamda bir gizli niyet, bir duygu ve d&uuml;ş&uuml;n Ve bitki biliminde tohumun i&ccedil;indeki o itici g&uuml;&ccedil; s&uuml;rg&uuml;n. Yoklayın kendinizi şimdi hepiniz sonra s&ouml;yleyin bana; Nedir y&uuml;reğinizdeki siyah nokta, gizli niyet: S&uuml;veyda?
Bunları demişti Altıok, insan okuyunca hemen yokluyor kendini, "Acaba bendeki gizli niyet ne?" diye. Ş&uuml;pheleniyor kendinden, belki kızıyor kendine. Oysaki belki de hi&ccedil; ilgisi yoktur niyetin gizli olmasının k&ouml;t&uuml; olmasıyla. Belki de yeni bir s&ouml;zc&uuml;k &ouml;ğrendiğimize sevinmeliyiz sadece. Yine de şiir, yazının en eski hallerinden biriyse ve sanatın temellerindense, Rick Rubin&rsquo;in Yaratıcı Eylem: Bir Var Olma Bi&ccedil;imi kitabında yenilik&ccedil;i bir eseri anlatırken "En iyi sanat eserleri, izleyiciyi b&ouml;lenlerdir. Herkes eserinizi beğeniyorsa muhtemelen yeterince ileri gitmemişsinizdir. En nihayetinde, eseri beğenmesi gereken tek kişi sizsiniz. Bu eser sizin i&ccedil;indir," s&ouml;z&uuml;n&uuml; pek tabii getirebilir akla. Mert Ramazan da alıntıma alıntıyla geliyor, "Sanatın uzlaşma değil, sorgulama alanı olduğuna inanıyorum. Tarkovski&rsquo;nin &lsquo;Bir film izleyiciyi rahatsız etmelidir&rsquo; s&ouml;z&uuml;ne benzer bir şey s&ouml;yl&uuml;yor Rubin. Bence de iyi sanat, konforu bozmalı. &Ccedil;&uuml;nk&uuml; ger&ccedil;ek, her zaman konforlu değildir. Herkesi memnun etmek gibi bir motivasyonla yapılan her şey bir s&uuml;re sonra i&ccedil;i boş bir şeye d&ouml;n&uuml;ş&uuml;r," diyor.

Kilyos&rsquo;ta hava serinliyor, zamanın nasıl ge&ccedil;tiğini anlayamamak i&ccedil;in uygun g&uuml;nlerden biri bug&uuml;n. "Zaman orada başka akıyor," diyerek sahnede olmaktan bahsediyor Mert Ramazan, "Sahnede zamanı duygunun ritmine g&ouml;re algılarım. İyi bir sahnede, her şey ağır &ccedil;ekim gibi gelir. K&ouml;t&uuml; bir sahnede ise saniyeler ağırlaşır, bedenin sana &lsquo;Burada değiliz&rsquo; der." Bug&uuml;nk&uuml; &ccedil;ekimden g&ouml;rd&uuml;ğ&uuml;m &uuml;zere, ona ve hepimize burada olduğumuzu hatırlatan bir g&uuml;n&uuml; geride bıraktığımızı rahatlıkla s&ouml;yleyebiliyorum. Oyunculuğun sadece kameranın &ouml;n&uuml;nde ya da sahnenin &uuml;st&uuml;nde s&uuml;rmediği fikrine inananlardanım, profesyonel olarak icra etmesek de i&ccedil;indeki oyun oynama d&uuml;rt&uuml;s&uuml;n&uuml; koruyan herkes, hayatın i&ccedil;inde bir yolunu bulup kendi sahnelerini yaratıyor. Mert Ramazan ise oyunculuk yaptık&ccedil;a "Bazı kırılganlıkların aslında g&uuml;&ccedil; olduğunu &ouml;ğrendim," diyor, "Utandığım, bastırdığım duygular; karakterler aracılığıyla kendini g&ouml;stermeye başladı. Kendini tanımanın tuhaf ve bazen de yorucu bir yolu gibi oyunculuk."
Hakikaten bu yeşillikler zamanı yavaşlattı, burada olduğumu bana hatırlattı. Bazı zamanlar duyduğum aynı anda hem tek bir şeye yoğunlaşma ihtiyacımı da her şeyden biraz bileyim, biraz haberim olsun ve y&uuml;zeyde kalayım arayışımı da s&uuml;p&uuml;rd&uuml; g&ouml;t&uuml;rd&uuml;. Benzer durumlarda terazinin dengesini nasıl kurduğunu "Bir şeyleri ka&ccedil;ırmaktan &ccedil;ok, &ccedil;ok şeye maruz kalmak daha yorucu geliyor. O y&uuml;zden bazı şeyleri ka&ccedil;ırmayı bilin&ccedil;li olarak se&ccedil;iyorum. Her şeyi yapmak, her yerde olmak arzusu yerine, az şeyde derinleşmenin peşindeyim," diye anlatıyor Mert Ramazan. Bu sohbetin sonunda, ge&ccedil;enlerde karşıma &ccedil;ıkan bir s&ouml;z&uuml; dile getirmesem olmaz: "Denememek yasak, yapamamak serbest." Bu kısa ve &ouml;z c&uuml;mleyi Mert Ramazan Demir&rsquo;in katkısıyla g&uuml;ncelliyorum zihin sarayımda: Denemezsen hi&ccedil; var olmamış olursun. Ama "yapamamak" ihtimalini kabul edince bir &ouml;zg&uuml;rl&uuml;k geliyor.

L'Officiel Hommes Türkiye 2025 İlkbahar: Mert Ramazan Demir

Tags

Tavsiye edilen içerikler

HOMMES

L'Officiel Hommes Türkiye 2025 İlkbahar: Mert Ramazan Demir

LIFESTYLE

“Şapkamla Çağımı Selamlıyorum!”: Şapka İnkılâbının 100. yılında anlamlı yarışma

LIFESTYLE

Alo, Mandarin Oriental, Bodrum’da lüks bir beach club ve butik deneyimi sunuyor

MODA

Emili Sindlev L'Officiel Haziran'da

MODA

FIT Couture Council Moda Sanatı Ödülü'nün son durağı: Olivier Rousteing

MODA

Son zamanların öne çıkan stil hikayeleri

GÜZELLİK

2025 yazının şimdilik 8 makyaj trendi

MODA

Weekend Max Mara, Pasticcino Bag World Tour’un yeni durağında İspanya’ya uzanıyor